Door omstandigheden pauzeert onze reguliere programmering in de komende maanden.
Wel wordt gewerkt aan een nieuwe website en zal er iedere maand een gedicht of kort verhaal van een erfgoedauteur, aan wie Salon Saffier in de voorbije zevenentwintig jaren aandacht heeft geschonken, op deze site geplaatst worden.
Poëzie van juni:
‘Resumé’ van Dorothy Parker
Dorothy Parker, schrijfster van gedichten, korte verhalen, recensies, toneelstukken en filmscenario’s werd geboren op 22 augustus 1893 in Long Branch (New Jersey) en overleed op 7 juni 1967 in New York, 73 jaar oud.
Ze was in de jaren twintig van de vorige eeuw berucht en beroemd om haar vlijmscherpe teksten, vol bijtende spot en humor, waarin het geluk zeldzaam is. Teksten waarvoor zij bijna altijd inspiratie vond in haar eigen leven en de relatie tussen man en vrouw. Ze schreef vanuit een vrouwelijk perspectief in een tijd dat dat niet zo gebruikelijk was, maar haatte de gedachte een ‘woman’s writer’ te zijn.
Met haar bijzonder taalgevoel en inzicht in de kleine dingen van het leven en vaak vernietigende ironie maakte ze in haar werk korte metten met wat ze zag als dom, sentimenteel, provinciaals en burgerlijk. Dorothy Parker maakte gedichten die door de kritiek enthousiast ontvangen en vaak geciteerd en herdrukt werden.
RESUMÉ
Razors pain you;
(Uit: Dorothy Parker, Enough Rope (1926), destijds een bestseller, haalde in twee jaar tijd elf herdrukken.)
Rivers are damp;
Acids stain you;
And drugs cause cramp.
Guns aren’t lawful;
Nooses give;
Gas smells awful;
You might as well live.
Befaamd is onder andere haar gedicht
In Nederlandse vertaling:
RESUMÉ
Een scheermes bezeert je;
(Vertaling René Kurpershoek, in: De Tweede Ronde 3 (1982), p. 84).
Rivieren zijn koud;
Zoutzuur verteert je;
Van pillen word je benauwd.
Een pistool is onwettig;
Een strop is niet safe;
Gas ruikt zo onprettig;
Mens, wees blij dat je leeft.
Dorothy Parker maakte in de roaring twenties van de vorige eeuw deel uit van de beroemde ‘Algonquin Round Table’- een groep New Yorkse intellectuelen en journalisten die de smaakmakers waren van het toenmalige culturele leven.
Zij schreef meer dan driehonderd gedichten vanaf 1926, verzameld in diverse bundels. In 1930 verscheen haar korte verhalenbundel Laments for the Living met daarin het verhaal ‘Big Blonde’, dat gelauwerd werd met een belangrijke Amerikaanse prijs. Later volgden vele verzamelwerken van haar poëzie en proza. Vanaf 1948 is haar werk in het Nederlands te lezen. Een gevleugelde uitspraak van haar: ‘Verdriet is kalmte, herinnerd in emotie.’
Dorothy Parker koos als epitaaf voor haar grafsteen in Baltimore: ‘Excuse my dust’. 33 jaar na haar overlijden werd ze herbegraven in New York. The Dorothy Parker Society koos de laatste strofe uit Parkers gedicht ‘Epitaph for a darling lady’ (uit Enough rope, 1926) om op de nieuwe grafsteen te plaatsen:
Leave for her a red young rose
Go your way and save your pity
She is happy for she knows
That her dust is very pretty.