Door omstandigheden pauzeert onze reguliere programmering in de komende maanden.
Wel wordt gewerkt aan een nieuwe website en zal er iedere maand een gedicht of kort verhaal van een erfgoedauteur, aan wie Salon Saffier in de voorbije zevenentwintig jaren aandacht heeft geschonken, op deze site geplaatst worden.
Proza van april:
‘Een zachte dood’ (fragment) van Simone de Beauvoir
Simone de Beauvoir, schrijfster, filosofe en feministe, werd geboren op 9 januari 1908 in Parijs en overleed aldaar op 14 april 1986, 78 jaar oud.
Naast haar romans, novellen, essays, waaronder Le deuxième sexe (1949), toneel en brieven publiceerde ze opvallende memoires onder andere over ouderdom en dood. Bijvoorbeeld het in 1964 verschenen Une mort très douce, het autobiografisch verhaal van het sterfbed van haar moeder Françoise de Beauvoir. Het wordt door velen beschouwd als haar meest overtuigende en ontroerende werk, dat ze eind 1963 schreef om de dood van haar moeder te verwerken. Onvoorwaardelijk eerlijk schrijft ze over de complexe relatie met haar moeder, die in de laatste weken voor het overlijden verandert, over medici die het lijden in een uitzichtloze situatie willen verlengen, over het verleggen van grenzen door toevallige omstandigheden in het aangezicht van de dood.
Fragment: [JE STERFT AAN IETS]
Uit: Een zachte dood. Vertaald uit het Frans door Jan Hardenberg. Hilversum, Uitgeverij C. de Boer jr., 1965. Oorspronkelijke titel en uitgave: Une mort très douce, 1964. 126 p. Fragment p. 125-126. Later ook verschenen in een vertaling van Greetje van den Bergh bij Uitgeverij Agathon.
‘Nee. Je sterft niet omdat je geboren bent, noch omdat je hebt geleefd, noch van ouderdom. Je sterft aan iets. Te weten dat mijn moeder door haar leeftijd gedoemd was spoedig te sterven zou niet die verschrikkelijke verrassing met zich mee hebben gebracht; zij had een gezwel. […] Dat alles is even brutaal, onverwacht en onvoorzien als een motor die midden in de lucht stopt. Mijn moeder gaf voedsel aan haar optimisme omdat ze, verlamd en stervend, toch bevestigde dat ieder ogenblik een oneindige waarde heeft; maar haar vergeefse hardnekkigheid heeft ook het gordijn verscheurd, dat de alledaagsheid afsluit. Er is geen natuurlijke dood; niets van wat de mens overkomt is ooit natuurlijk, omdat de aanwezigheid van de dood ook doet twijfelen aan de wereld. Alle mensen zijn sterfelijk , maar voor iedereen is zijn dood een ongeluk en zelfs, als hij die kent en er zich aan overgeeft, een ongepaste, opgedrongen gewelddaad.’
Simone de Beauvoir droeg Une mort très douce op aan haar zuster en koos als motto regels van de dichter Dylan Thomas (1914-1953):
‘Do not go gentle into that good night. / Old age should burn and rave at close of day; / Rage, rage against the dying of the light …’