zondag 27 november 2016 | 14:30 | Lezing, Muziek, Voordracht
door Rudi Wester, schrijver, literair criticus Franse literatuur, kenner George Sand en inwoonster van de Berry
met voordracht door actrice Albertine de Kanter, muziek en authentiek beeldmateriaal
deel 3 van drieluik over George Sand
Op haar geliefde landgoed Nohant in de streek Berry ontving de Franse schrijfster George Sand (1804-1876) haar kunstenaarsvrienden zoals Gustave Flaubert, Honoré de Balzac, Eugène Delacroix, Franz Liszt, Marie d’Agoult, Ivan Toergenjev, Pauline Viardot, prins Jérôme Napoléon en vele anderen. Chopin die er negen zomers verbleef componeerde er veel van zijn wereldberoemde muziek. Zelf schreef ze er het grootste deel van haar omvangrijke oeuvre en was er betrokken bij het theatertje van haar zoon.
In Salon Saffier worden bewoners en bezoekers tot leven gebracht en is er ook aandacht voor het werk waarvoor George Sand haar inspiratie vond in de Berry in het hart van Frankrijk.
Haar moeder was de volkse Antoinette Delaborde, haar vader Maurice Dupin, een adellijke luitenant van het Franse leger, die overleed toen Aurore Dupin vier jaar oud was.
Aurore bracht haar jeugd grotendeels door bij haar grootmoeder van vaderskant op het landgoed Nohant in de Berry. Na de dood van haar grootmoeder erfde ze het landhuis en trouwde ze, achttien jaar oud, met baron Casimir Dudevant. In 1823 werd hun zoon Maurice geboren; vijf jaar later dochter Solange, van mogelijk een andere vader. Toen Aurore in 1831 met haar man brak, vertrok ze naar Parijs. Vanaf dat moment tot aan haar dood schreef zij iedere dag.
In Parijs werkte ze als journaliste bij Le Figaro. Samen met haar geliefde Jules Sandeau schreef ze in 1831 de roman Rose et Blanche onder de naam J. Sand. Haar zelfstandige debuut Indiana publiceerde ze in 1832 onder de naam George Sand. Deze roman maakte haar op slag beroemd. In de jaren daarna schreef ze, afwisselend wonend in Parijs en Nohant, socialistisch geïnspireerde romans, plattelandsromans, historische romans en autobiografische werken, novelles, sprookjes, toneelstukken, literaire kritieken, politieke teksten en tienduizenden brieven. Befaamd zijn haar brieven onder andere aan haar dochter, Alfred de Musset en Gustave Flaubert. Op vijftigjarige leeftijd schreef ze haar Histoire de ma vie, de memoires die onlangs weer in het Nederlands herdrukt zijn.
Sand was deel van de eerste generatie schrijvers uit de negentiende eeuw die van hun pen konden leven. Auteurs als Honoré de Balzac, Victor Hugo en Alexandre Dumas père behoorden hier onder anderen toe; Sand was de enige vrouw in dit selecte gezelschap. Dat was zij ook vaak temidden van haar kunstenaarsvrienden uit binnen- en buitenland die zij gastvrij ontving in haar huis in de Berry.
Rudi Wester (*1943)
studeerde Franse taal- en letterkunde aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Zij was jarenlang literair criticus van Franse en Angelsaksische literatuur in Vrij Nederland en Trouw. Ook was ze redacteur bij Hier is…. Adriaan van Dis. Van 1991 tot 2003 was ze directeur van het Nederlands Literair Productie- en Vertalingenfonds en van 2003 tot 2009 directeur van het Institut Néerlandais in Parijs, tevens cultureel attaché aan de Nederlandse ambassade aldaar. Als artistiek directeur in 2012/2013 van de Stichting Kulturele Haadstêd was zij mede verantwoordelijk voor het behalen van de titel Culturele Hoofdstad van Europa voor haar geboortestad Leeuwarden in 2018. In 2000 werd ze onderscheiden als Officier des Arts et des Lettres door de Franse regering, en in 2001 werd ze benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Wester schreef Beau Berry (2004), Schrijver in Frankrijk (2004), Helden uit de Nederlandse en Vlaamse literatuur (samen met Inez van Eijk, 1985 en 2005) en Vriendinnen van vroeger, vrouwen van nu (2012). Ze werkt nu aan de biografie van Jef Last, die zij op 1 januari 2018 hoopt in te leveren bij uitgeverij Prometheus.
Albertine de Kanter
besloot na haar rechtenstudie haar droom te volgen en te gaan acteren. Zij nam acteerlessen en volgde workshops onder andere bij Dora van der Groen, Ton Lutz, Lukas Borkel en Helmert Woudenberg. Vanaf 1992 combineert zij het spelen in theaterproducties met verschillende gastrollen in series en films. Ook is zij regelmatig te zien in commercials. Sinds 2006 is zij actief met haar eigen gezelschap Theatergroep Plankgas. Zie verder haar website.