Hi Ha Huygens

Op de verjaardag van Constantijn Huygens wordt een ode gebracht aan deze beroemde 17-de eeuwse dichter en componist. Acteurs, een zangeres en een claveciniste brengen gedichten, brieven, liederen en composities uit het rijke oeuvre van de ‘grootmeester van het woord en snarenspel’ op speelse wijze tot leven. En ja… onder andere in Utrecht vond Huygens zijn muzen.

Constantijn Huygens was een ware homo universalis in de wereld van de Gouden Eeuw. Dichter, denker en diplomaat, bedreven musicus en componist, kenner der klassieken, architectuur en beeldende kunst en een toonbeeld van levenskunst. Werd in 1596 in Den Haag geboren en stierf daar na een uitzonderlijk vruchtbaar leven in 1687. Meer dan zestig jaar was hij als secretaris in dienst van de stadhouders Frederik Hendrik, Willem II en Willem II en was zo nauw verbonden met de Oranjes.

Constantijn Huygens ontpopte zich al vroeg als een begaafd kind op het gebied van muziek en taal. Hij leerde clavecimbel, viola da gamba en luit spelen en op oudere leeftijd ook gitaar. Sprak Frans, Latijn en Grieks en later Engels en Italiaans. Op zijn elfde jaar schreef hij zijn eerste Latijnse versjes en gaf hij een luitconcert voor de diplomatenvrienden van zijn vader. Studeerde rechten. Eenentwintig jaar oud verscheen voor het eerst een (in het Frans geschreven) gedicht van hem in druk.

Spoedig na zijn studie werd hij een succesvol diplomaat, waardoor hij in staat was te reizen, onder andere naar Italië en Engeland, waar hij in 1622 door James I tot ridder werd geslagen. Zijn gedichten schreef hij vaak 'te paard, in de koets en tijdens slapeloze nachten'. In 1627 trouwde Huygens met zijn nicht Suzanna van Baerle, die hij ‘Sterre’ noemde. Naast vier zonen, waaronder de later beroemde natuurkundige Christiaan, kregen zij in 1637 een dochter; Suzanna stierf spoedig daarna in het kraambed. Huygens beschreef hun gelukkige huwelijk in Dagh-werck - met daarin het memorabele sonnet ‘Op de dood van Sterre’ - een onvoltooid gedicht van tweeduizend regels. Hij hertrouwde niet. Er ontstonden vriendschappen en briefwisselingen met vele kunstzinnge vrouwen, waaronder Maria Tesselschade.

Huygens kocht in 1642 een stuk grond in Voorburg waar hij naar eigen ontwerp zijn (nog steeds bestaande) buitenverblijf Hofwijck liet bouwen om zich zo nu en dan aan de woelige Haagse politiek te kunnen onttrekken en geestverwanten als bijvoorbeeld P.C. Hooft en Descartes te kunnen ontvangen. Befaamd is zijn lange gedicht Hofwijck.
Ouder geworden zocht hij steeds vaker zijn toevlucht in de muziek. Componeerde zo’n 769 muziekstukken, waaronder de Pathodia sacra et profana. In 1678 verscheen zijn autobiografie in het Latijn, die als voorbeeld moest dienen voor zijn mannelijke nazaten. Huygens stierf op 90-jarige leeftijd en werd begraven in de Grote Kerk in Den Haag. Hij liet een omvangrijk oeuvre na van gedichten, (muziek)brieven, speelse punt- of sneldichten, en het toneelstuk Trijntje Cornelis: een oeuvre waarin hij zich scherp én zoet, droef én blij, wijs én mal, deftig én plat toont en zich openbaart als een tovenaar met taal.
Vandaag de dag wordt ieder jaar de Constantijn Huygensprijs uitgereikt, een literaire oeuvreprijs.

Boris van den Wijngaard
heeft zich na zijn theateropleiding gespecialiseerd in het maken, spelen en regisseren van theaterproducties met literaire teksten als uitgangspunt. Zo bracht hij o.a. werk van Kafka, W.F. Hermans, Vian, Balzac, Vestdijk, Pessoa, Couperus, Pirandello, Nijhoff en García Lorca op het podium. Van den Wijngaard speelde ook gastrollen in diverse televisieseries en was te beluisteren in hoorspelen en muziekproducties. Recent regisseerde hij Evrim Kurç in Dorothy Parker en speelde hij de indrukwekkende monoloog Inferno van Strindberg. Maakte eerder voor Salon Saffier een programma rond Belle van Zuylen.

Evrim Kurç
speelde na haar opleiding aan de Toneelschool in Utrecht in diverse theaterproducties, bedrijfsfilms en televisieseries zoals De co-assistent. In samenwerking met Boris van den Wijngaard was zij te zien in Koningskinderen, een productie van de toneelfragmenten van Fernando Pessoa, en in Groen ik houd zo van je groen, gebaseerd op leven en werk van Federico García Lorca. Recent is haar succesvolle solo-voorstelling Vrouw alleen met teksten van de Amerikaanse schrijfster Dorothy Parker.

Ingrid Wage
trad al tijdens haar studie Klassieke Talen op als sopraansoliste, onder andere bij het Utrechts Barok Consort en het Huelgas Ensemble. Na haar studie en enkele jaren in het onderwijs koos zij definitief voor de muziek. Inmiddels heeft ze een bloeiende praktijk als zangdocente. In 1994 haalde zij het Staatsexamen Solozang. Momenteel is Cathérine Patriasz haar coach. Ingrid treedt op in de grote werken van Bach, in Bachcantates, maar ook met repertoire van onder andere Grieg, Britten en Theodorakis. Daarnaast zingt zij Scandinavische muziek en 20ste en 21ste eeuwse Nederlandstalige liederen. Ingrid zingt ook regelmatig in de Vesperdiensten van de Domkerk in Utrecht.

Martine Visser
studeerde clavecimbel aan het Utrechts Conservatorium bij Leni van der Lee en vervolgde haar studie bij Ton Koopman en Glen Wilson. Werkte als docente aan het Nederlands Instituut voor Kerkmuziek en het Utrechts Conservatorium en gaf naast clavecimbellessen, ook les in continuospel en methodiek van het hoofdvak. Zij trad op met vele ensembles, was verbonden aan de Zeister Muziekschool en coachte als co-repetitor veel studenten van de afdeling Oude Muziek. Momenteel geeft zij nog les aan privé-leerlingen en is regelmatig te beluisteren op verschillende podia. Eerder werkte zij in Salon Saffier mee aan een programma rond Belle van Zuylen.